Reforma ubezpieczeń społecznych

System ubezpieczeń społecznych jest niezbędnym elementem nowoczesnego państwa. Gwarantuje on wypłatę świadczeń osobom niepracującym, które nie mogą już samodzielnie zapewnić sobie środków do życia. Na świecie istnieją dwa rodzaje systemów emerytalnych. Pierwszy to system repartycyjny: osoby pracujące opłacają składki, które następnie są przeznaczane na finansowanie bieżących emerytur. Jego zasadniczą wadą jest duża wrażliwość na proces starzenia się społeczeństwa i bezrobocie: oba zjawiska prowadzą do większych obciążeń osób pracujących (które muszą wówczas płacić wyższą składkę). Ponadto wadą systemu repartycyjnego jest fakt sporego uzależnienia od nacisków politycznych. Z kolei zaletą tego rozwiązania jest mała wrażliwość na kryzysy rynków finansowych i zjawisko inflacji. Drugi to system kapitałowy: każdy pracownik wpłaca składki na własne konto w funduszu emerytalnym, który później będzie wypłacał świadczenia (emeryturę). Największe zagrożenia dla rozwiązania kapitałowego to wysoka inflacja i kryzysy, obserwowane na rynkach finansowych. System ten jest za to odporny na takie zjawiska, jak starzenie się społeczeństwa czy bezrobocie. Istnieją również rozwiązania mieszane - ich zaletą jest dywersyfikacja ryzyka, związanego z danym sposobem finansowania emerytur. W ten właśnie sposób zbudowano podstawy nowego systemu emerytalnego w Polsce. W początkowej fazie działania 62,5 proc. obowiązkowego systemu emerytalnego było finansowane przez system repartycyjny, a pozostałe 37,5 proc. przez system kapitałowy. Później system był finansowany w równych częściach przez I filar (repartycyjny) i II filar (kapitałowy). Dotychczasowy rozwój i obecny stan ubezpieczeń w Polsce jest związany z całokształtem zachodzących w ostatnich latach zmian systemu gospodarczego oraz społeczno - politycznego. Zmiany w funkcjonowaniu tego sektora nastąpiły po wejściu w życie ustawy z dn. 28 lipca 1990 roku o działalności ubezpieczeniowej. Branża ubezpieczeniowa ulega naturalnej ewolucji, a proces transformacji polskiej gospodarki sprzyja wielu pozytywnym zmianom w funkcjonowaniu ubezpieczeń. Obecnie w Polsce istnieje już kilkanaście prężnie działających instytucji ubezpieczeniowych. W obliczu narastającej konkurencji na rynku towarzystwa ubezpieczeniowe wprost prześcigają się w poszerzaniu swojej oferty produktowej. Reforma systemu ubezpieczeń społecznych oraz utworzony w jej ramach II filar (kapitałowy) ma stanowić źródło dodatkowego wzrostu przyszłych świadczeń emerytalnych. Może w znaczący sposób przyspieszyć rozwój gospodarczy kraju oraz stanowić dodatkowe źródło finansowania niektórych sektorów gospodarki. Podział składki ubezpieczeniowej na części: I i II filaru ma fundamentalne skutki makroekonomiczne. Pierwsza część jest bowiem formą długu publicznego, którego spłata jest finansowana sukcesywnie przez rynek pracy, natomiast druga może być inwestowana na rynku kapitałowym. Wpływ zmiany systemu ubezpieczeń społecznych zaznaczy się po obu stronach rynku, tj. zarówno po stronie popytowej, jak i podażowej. Oddziaływanie to będzie związane z przejęciem przez II filar części składek z repartycyjnego filaru oraz z jednoczesną potrzebą uzyskania źródeł finansowania luki wywołanej tym przejęciem, a także z lokowaniem na rynku zebranych przez fundusze składek. Segmenty rynku, na które przewidywany wpływ zmian systemu ubezpieczeń społecznych będzie najsilniejszy, to: rynek kapitałowy, sektor bankowy, sektor ubezpieczeniowy. Wpływ ten omówiony będzie poniżej. Dzięki wprowadzeniu nowego systemu ubezpieczeń społecznych gospodarka polska zostanie uwolniona od niekontrolowanego narastania i kumulowania długookresowych zobowiązań emerytalnych, tzw. długu ukrytego. Dług ten i jego spodziewane efekty były powodem formułowania pesymistycznych prognoz długookresowego wzrostu gospodarczego (już w 1998 roku wydatki na emerytury i renty przekroczyły 15 % PKB - bez systemu rolniczego). Nowy system emerytalny będzie przyczyniał się jeszcze do rozwoju gospodarczego poprzez dwa inne sposoby. Sprzyja on bowiem obniżeniu kosztów dwóch podstawowych czynników produkcji: pracy i kapitału. System otwartych funduszy emerytalnych, stanowiący drugi filar nowego, wielofilarowego systemu zabezpieczenia społecznego w Polsce, ma nie tylko kluczowe znaczenie dla samego powodzenia wdrażanej obecnie w naszym kraju reformy emerytalnej, ale też stanowi szansę zarówno dla gospodarki, jako dodatkowe źródło finansowania jej rozwoju, jak i dla przyszłych emerytów, jako źródło wzrostu ich przyszłych świadczeń emerytalnych. Podstawowym celem zastąpienia dotychczasowego systemu repartycyjnego systemem wielofilarowym było zapewnienie bezpieczeństwa kolejnym rocznikom emerytów. Konieczność zastąpienia starego systemu nowym spowodowana została głównie stopniowo zmieniającą się strukturą wiekową społeczeństwa. Stary system emerytalny okazał się nieprzystosowany do powiększającej się relacji osób aktywnych zawodowo do osób w wieku emerytalnym. Poza podstawowym celem reforma emerytalna ma - według założeń - realizować też inny cel, jakim jest przyspieszenie tempa wzrostu gospodarczego kraju.

... to tylko krótki opis tematu

Jeżeli zainteresował Państwa ten lub inny temat - możemy przygotować
indywidualną propozycję planu (konspektu) wyłącznie dla Państwa

Dla Państwa wygody jesteśmy dostępni 7 dni w tygodniu.
Jeśli macie Państwo jakieś pytania lub wątpliwości, prosimy o kontakt z nami w sposób najbardziej dla Państwa odpowiedni.

ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z PROPOZYCJĄ INNYCH TEMATÓW KLIKNIJ PONIŻEJ

STRONA GŁÓWNA PRZYKŁADOWE TEMATY FORMULARZ KONTAKTOWY

https://www.mkpublikacje.pl mk@mkpublikacje.pl Tel.: +48 664 600 900