Wykorzystanie analizy finansowej do oceny kondycji przedsiębiorstwa na przykładzie

W miarę rozwoju gospodarki rynkowej procesy zarządzania przedsiębiorstwem komplikują się ze względu na znaczną zmienność warunków jego działania oraz wzrastającą konkurencję. Podejmowanie decyzji dotyczących celów przedsiębiorstwa, sterowanie nimi, elastyczne dostosowywanie się do zmian warunków zewnętrznych i wewnętrznych oraz kierowanie procesem realizacji tych celów, staje się coraz trudniejsze i coraz bardziej skomplikowane. Decyzje te muszą więc być oparte na racjonalnych przesłankach, w celu wyeliminowania błędów w ich podejmowaniu. Jednym z zasadniczych narzędzi podejmowania decyzji staje się analiza finansowa oparta na wzorcach sprawdzonych w gospodarce rynkowej. Ocena taka jest potrzebna nie tylko do bieżącego zarządzania finansami przedsiębiorstwa, ale również – w procesach prywatyzacji tych przedsiębiorstw – do badania ich kondycji finansowej i wyceny wartości majątku. Działalność każdego podmiotu gospodarującego wymaga okresowej analizy. Analiza ta powinna pozwolić z jednej strony na ustalenie, czy dotychczasowa działalność dała zamierzone efekty, z drugiej zaś na określenie kierunków i sposobów doskonalenia dalszej działalności. Analiza odnosząca się do działalności gospodarczej nosi ogólną nazwę analizy ekonomicznej. Analiza sytuacji majątkowo-finansowej przedsiębiorstwa ma na celu przygotowanie i przetworzenie informacji pozwalających na kompleksową i wszechstronną ocenę funkcjonowania przedsiębiorstwa. Informacje te umożliwiają ustalenie faktów i zjawisk ekonomicznych wywierających wpływ na działalność przedsiębiorstwa i osiągane rezultaty finansowe. Na tej podstawie podejmowane są decyzje dotyczące rozwoju przedsiębiorstwa, a kredytodawcy i potencjalni inwestorzy oceniają możliwości angażowania kapitałów w finansowanie jego działalności. Opierając się na danych zawartych w podstawowych sprawozdaniach finansowych najczęściej przeprowadza się ocenę struktury majątkowo-kapitałowej przedsiębiorstwa oraz ocenę kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Ocena struktury majątkowo-kapitałowej opiera się przede wszystkim na danych bilansowych i z tego względu określana jest jako wstępna analiza bilansu. Obejmuje ona badanie struktury majątku (aktywów), struktury kapitałowej (pasywów) oraz relacji zachodzących między właściwymi pozycjami majątku i kapitału. Dwa pierwsze aspekty określane są popularnie mianem analizy pionowej bilansu, która może być prowadzona w ujęciu statycznym i dynamicznym. Analiza statyczna dotyczy struktury majątku przedsiębiorstwa i źródeł jego finansowania w wybranym momencie (np. na koniec roku). Ujęcie dynamiczne pozwala natomiast ocenić również kierunki zmian tej struktury poprzez porównywanie danych z kilku lat. Stąd też wartość poznawcza analizy dynamicznej jest znacznie większa. Trzeci aspekt nazywany analizą poziomą bilansu uwzględnia współzależności między majątkiem oraz źródłami jego finansowania i odzwierciedla warunki równowagi ekonomiczno-finansowej przedsiębiorstwa. Za punkt wyjścia w analizie poziomej można przyjąć ustalenie udziału kapitału własnego w finansowaniu aktywów trwałych przedsiębiorstwa. Przy prawidłowo prowadzonej polityce finansowej kwota kapitałów stałych (kapitały własne + zobowiązania długoterminowe) powinna przekraczać wartość aktywów trwałych, zapewniając także pewne pokrycie tymi kapitałami aktywów obrotowych. W przeciwnym przypadku przedsiębiorstwo może bardzo łatwo stanąć w obliczu trudności związanych z bieżącym regulowaniem zobowiązań płatniczych. Jeśli aktywa trwałe są w pełni pokryte kapitałem własnym, wówczas zachowana jest tzw. złota reguła bilansowa. Relacja między wysokością kapitału stałego i wartością aktywów trwałych wyższa od jedności powszechnie określana jest jako złota reguła finansowa. Jej przestrzeganie oznacza, że aktywa trwałe w pełni są finansowane kapitałem długoterminowym, nie wymagającym szybkiego zwrotu. Opisane relacje charakteryzujące poziomą strukturę bilansu odnoszą się do płynności długoterminowej. Dla utrzymania równowagi finansowej przedsiębiorstwa nie mniej istotne jest zachowanie płynności krótkoterminowej (bieżącej). Łączy się to z finansowaniem składników aktywów obrotowych. Podstawowym źródłem finansowania aktywów obrotowych są kapitały krótkoterminowe (zobowiązania bieżące, krótkoterminowe kredyty bankowe i pożyczki). Jeżeli kapitały krótkoterminowe w pełni pokrywają aktywa obrotowe, wówczas zachowana jest złota reguła bilansowa w stosunku do obrotowych składników majątku przedsiębiorstwa. W praktyce jednak część aktywów obrotowych finansowana jest kapitałem stałym. Ta część kapitału stałego, która finansuje aktywa obrotowe określana jest jako kapitał pracujący. Zadaniem kapitału pracującego w przedsiębiorstwie jest zmniejszenie ryzyka wynikającego z unieruchomienia części aktywów obrotowych (zapasów, należności) lub wynikającego ze strat związanych z tymi aktywami, np. z trudnością sprzedaży wytworzonych wyrobów, z opóźnieniem w ściąganiu należności. Kapitał pracujący stanowi pewnego rodzaju element bezpieczeństwa ułatwiający zachowanie bieżącej płynności finansowej firmy. W ocenie kondycji finansowej (obok bilansu) wykorzystywane są również informacje z rachunku zysków i strat. Kluczowym przedmiotem oceny w tym przypadku jest zyskowność przedsiębiorstwa, a także zdolność do wywiązywania się z zobowiązań finansowych zarówno krótko-, jak i długoterminowych. Przedmiotem oceny jest ponadto sprawność i efektywność zarządzania przedsiębiorstwem. Wstępna analiza rachunku zysków i strat obejmuje ustalenie i ocenę zmian w wielkościach strumieni pieniężnych reprezentujących przychody ze sprzedaży oraz koszty i wynik finansowy w kolejnych latach badanego okresu, a także badanie relacji zachodzących pomiędzy poszczególnymi pozycjami w rachunku zysków i strat. Wstępna analiza wyniku finansowego polega na ocenie jego struktury i dynamiki w różnych przekrojach. Ogólną ocenę rachunku zysków i strat przeprowadza się w przekroju poszczególnych rodzajów działalności (operacyjna, finansowa, nadzwyczajna), ustala się różnice między danymi obejmującymi okres sprawozdawczy i okres poprzedni w wielkościach absolutnych i w postaci wskaźników dynamiki. Badanie dynamiki danych rachunku zysków i strat pozwala ustalić ogólne źródła osiągniętego wyniku finansowego przedsiębiorstwa. Wzrost lub spadek zysku netto wiąże się bowiem ze zmianami poszczególnych rodzajów wyniku finansowego oraz czynników na nie oddziałujących. Ocena struktury rachunku zysków i strat polega na ustaleniu udziału poszczególnych jego składników w ogólnej wielkości przychodów ze sprzedaży. Istotnym problemem przy dokonywaniu ocen tendencji rozwojowych podstawowych wielkości ekonomicznych jest inflacja. Bez jej uwzględnienia trudno bowiem ocenić, czy wzrost sprzedaży lub zysku jest wynikiem rzeczywistego, realnego postępu w tej dziedzinie, czy też spowodowany jest jedynie wyższym poziomem cen. Analiza sprawozdania z przepływu środków pieniężnych pozwala określić obszary działalność gospodarczej podmiotu, które miały wpływ na przyrost środków pieniężnych w analizowanym okresie. Wstępna analiza sprawozdania z przepływu środków pieniężnych powinna przede wszystkim identyfikować podstawowe źródła środków pieniężnych i sposoby ich wykorzystania oraz określać na tej podstawie ewentualne nieprawidłowości w gospodarce pieniężnej przedsiębiorstwa. Analiza pozioma sprawozdania z przepływu środków pieniężnych polega na badaniu zmian poszczególnych pozycji. Wyrażona kwotowo lub procentowo zmiana danego składnika oznacza jego wzrost lub spadek w stosunku do okresu poprzedniego. Istotą analizy pionowej jest ustalenie udziału procentowego pozycji badanego sprawozdania w stosunku do kwoty ogółem, stanowiącej punkt odniesienia. W sprawozdaniu z przepływu środków pieniężnych na potrzeby analizy strukturalnej powinien być wykazywany udział poszczególnych wpływów i wydatków odpowiednio we wpływach i wydatkach ogółem. Analiza pionowa sprawozdania z przepływu środków pieniężnych przeprowadzona na podstawie informacji dotyczących jednego roku sprawozdawczego przedstawia niewielką wartość poznawczą. Wynika to z faktu, że wielkość inwestycyjnych i finansowych przepływów nie ma charakteru stałego (np. emisja akcji, zakupy inwestycyjne, zaciągnięcie kredytu długoterminowego). Obniżone walory poznawcze analizy pionowej w odniesieniu do jednego roku wynikać mogą także z braku wypracowanych norm struktury przepływów pieniężnych dla poszczególnych dziedzin działalności gospodarczej.

... to tylko krótki opis tematu

Jeżeli zainteresował Państwa ten lub inny temat - możemy przygotować
indywidualną propozycję planu (konspektu) wyłącznie dla Państwa

Dla Państwa wygody jesteśmy dostępni 7 dni w tygodniu.
Jeśli macie Państwo jakieś pytania lub wątpliwości, prosimy o kontakt z nami w sposób najbardziej dla Państwa odpowiedni.

ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z PROPOZYCJĄ INNYCH TEMATÓW KLIKNIJ PONIŻEJ

STRONA GŁÓWNA PRZYKŁADOWE TEMATY FORMULARZ KONTAKTOWY

https://www.mkpublikacje.pl mk@mkpublikacje.pl Tel.: +48 664 600 900